Plaza de Colón de Valladolid

Plaza de Colón de Valladolid
	Plaza de Colón co monumento a Colón no centro. Ao fondo, atópase a Estación de Valladolid - Campo Grande.

A Plaza de Colón é unha praza do centro de Valladolid situada nun dos extremos da Acera de Recoletos, na que ademais conflúen o Paseo de Filipinos, a estación de Valladolid-Campo Grande, o Campo Grande e as rúas Estación e Gamazo.

Orixe

A orixe da praza está nos procesos desamortizadores da primeira metade do século XIX que decretaron a supresión dos conventos masculinos. A actual Plaza de Colón de Valladolid estaba situada en parte no terreo sobre o que se levantaba o convento de San José dos pais capuchinos.

O convento estaba limitado pola dereita, desde a Acera de Recoletos, o convento da nosa Señora das Lauras e pola esquerda os terreos do ferrocarril que antes foran a horta do convento dos mercedarios descalzos, onde tamén estivo situada, ata a súa derriba en 1999 a fábrica do gas. Ademais afluían as rúas recentemente abertas naquela época, as de Gamazo e Muro, e había así mesmo desaparecido o chamado Callejón de los Toros, unha estreita rúa que prolongaba a Acera de Recoletos.

Monumento a Colón

No centro desta praza instalouse o Monumento ao Descubrimento de América, máis coñecido como Monumento a Colón, obra do escultor sevillano Antonio Susillo, realizada en 1892 e que nun principio estivo destinada ao Paseo Central da Habana.

En 1864 abriuse unha subscrición popular para construír un monumento en memoria de Cristovo Colón. Tanto este intento como o que se impulsou catro anos máis tarde fracasaron. En 1891 os escultores valisoletanos Aurelio Rodríguez Vicente Carretero e Darío Chicote ofreceron senllos proxectos que tampouco foron aprobados.

Naquelas datas o sevillano Antonio Susillo Fernández presentou un modelo en cera moi semellante ao que xa realizara para A Habana, unha alegoría da morte do descubridor que non puido realizarse por motivos económicos.

O conxunto escultórico que Susillo proxectou en 1891 para o Paseo Central da Habana con motivo da conmemoración do IV centenario do descubrimento foi fundido polos irmáns Thiebaut en París e, cando se procedía ao seu embarque con destino a Cuba produciuse o estalido da Guerra de Independencia cubana de tal forma que o seu destino quedou truncado.

O grupo escultórico quedou dividido en dous; as figuras quedaron en París, onde foron exhibidas na exposición universal de 1900, e a pedra do monumento permaneceu en Pontevedra. Aproveitando a circunstancia, tres cidades optaron a ela: Madrid (para o parque do Retiro), Sevilla e Valladolid.

Unha comisión municipal dirixiuse á cidade de Madrid para conseguir este grupo escultórico para Valladolid e a xestión resultou frutífera, sendo moi valiosa a intervención de Germán Gamazo e José Muro, de tal forma que finalmente a oferta de Valladolid e a súa importancia nos feitos colombinos e americanos decantaron a instalación do monumento na cidade en 1901.

A inauguración do monumento tivo lugar en 1905. O monumento ten estrutura piramidal e está dividido en dúas alturas. No zócolo de pedra inferior atópanse catro relevos en bronce que mostran distintos episodios da vida do descubridor: A exposición do proxecto de Colón en La Rábida, a saída de Palos de la Frontera, a chegada a América e a recepción real de Colón en Barcelona trala súa primeira viaxe. Nos ángulos superiores hai catro figuras de grandes proporcións que simbolizan: o Estudo, a Náutica, o Valor e a Historia. Na parte superior hai un globo terráqueo coa lenda Non plus ultra, rota pola gadoupada dun león coroado no que aparece a aguia de San Xoán sostendo o escudo de España e dous medallóns, un deles cos rostros dos Reis Católicos. Na parte superior do conxunto aparece Colón, semiarrodillado na proa dunha pequena embarcación e, detrás del unha alegoría da Fe, representada en forma de muller portando unha cruz e un cáliz.

Véxase tamén

Ligazóns externas

Información turística do Concello de Valladolid (en castelán)